پیش از به دنیا آمدن او، پدرش رخت از جهان بربست. وی با مدد از استعداد خدادادی از همان اوان کودکی به دلیل شور و شوق و علاقه ای که به هنر نقاشی داشت، تجربه های نخستین نقش آفرینی را کسب کرد.
در کودکی همراه خانواده اش به تهران مهاجرت کرد و در سن ۸ سالگی، مادر که علاقه وافر فرزندش به نقاشی را دریافته بود، مرحوم استاد محمد مدبر را برای تعلیم به او برگزید.
اشتیاق بی اندازه شاگرد و تبحر استاد چنان کرد که حسن اسماعیل زاده، هنرمندی خلاق و نقاشی صاحب قلم شد.
استاد حسن اسماعیل زاده هنر و ذوقش را بیشتر در نقشینه کردن موضوعات مذهبی و به خصوص وقایع کربلا متمرکز کرد.
وی در میان رنگها، رنگهای تلخ و تیره مانند قهوه ای را بیش از رنگهای دیگر دوست داشت. در پس زمینه نقاشی های تابلوهایش این رنگها به خوبی نمایان است.
استاد حسن اسماعیل زاده تابلوهای زیادی در زمینه حماسه های مذهبی و ملی و موضوع های رزمی و بزمی و آداب و سنن زندگی مردم کشیده است. از جمله نقاشی های وی خیمه گاه سید الشهدا، جنگهای حضرت علی (ع)، شمایل امیرالمؤمنین علی(ع(آتش رفتن سیاوش، کشته شدن دیو سفید به دست رستم، بهرام و گل اندام، پرده های درویشی و در ارتباط با آداب و سنن مردم تابلوهایی با موضوعات شب عقد کنان، شب حنابندان، شب یلدای زمان قدیم، خواستگاری و... طراحی کرده است.
وی یکی از چهره های مطرح و از ستونهای پایدار نقاشی خیالی ساز قهوه خانه ای به حساب می آید.
تا کنون استاد با برپایی نمایشگاه های متعدد انفرادی و شرکت در چند نمایشگاه جمعی داخلی و خارجی نظر بسیاری از دوستداران و منتقدان هنری را به خود جلب کرده است.
برخی از تابلو های استاد در مجموعه موزه سعد آباد و موزه کندلوس و موزه رضا عباسی نگهداری می شود.
این هنرمند نقاش در بهمن ماه ۱۳۸۵ چشم از جهان فرو بست.
